Czytam właśnie książkę pod tytułem: “Świat bez pracy”. Autor zastanawia się w niej, co się

może wydarzyć pod wpływem zmian technologicznych. A konkretnie co się stanie z

pracą, która jest bardzo ważna dla wszystkich, bo dzięki niej możemy wyżywić

nasze rodziny. Nie dotarłem jeszcze do wniosków więc nie mogę zdradzić, co

autor ma na myśli. Ale przyszła mi do głowy taka myśl, która jest

kontynuacją moich rozważań na temat możliwości pisma stenograficznego

w świetle rozwoju techniki SI (zwanej AI). W poprzednich wpisach

wysunąłem hipotezę, że pismo stenograficzne ma potencjał przy systemach

rozpoznawania pisma. Dla SI przecież jest wszystko jedno, co tłumaczy i na co, prawda?

Czyli może tłumaczyć też pismo stenograficzne. A ono jest znacznie szybsze i

mniej męczące dla ręki. Ale przyszło mi do głowy też inne

rozwiązanie: co pokażę na następnej stronie.

Mianowicie: dobrze wyszkolona SI może tak naprawdę tłumaczyć cokolwiek, jak

powiedziałem. A co, gdyby mogła tłumaczyć dosłownie cokolwiek?

Wyobraźmy sobie, że w głowie płynie nam potok myśli, a ręka przekłada go

na umowny papier. Ale nie posługuje się pismem w naszym współczesnym rozumieniu.

Dziś pismo to systematyczny kod, szyfr, ciąg symboli, które można odszyfrować.

A co gdyby ręka pisała cokolwiek? Czyli po prostu reagowała na myśli pojawiające się

w głowie. SI wyszkolona do współpracy z konkretnym człowiekiem niejako intuicyjnie

umiałaby odgadnąć, co on miał na myśli? Być może. To możliwe.

Dziś może myśli yny myślimy - błąd w pisaniu, że to rodzaj telepatii. Ale to po prostu doskonale dopasowana do

użytkownika jego prywatna SI. Ona po prostu wie, co jego właściciel miał na myśli.

I pozornie bez sensowne bazgroły mają dla niej sens i potrafi przełożyć je na

pismo czytelne dla innych. A to oznaczałoby koniec pisma takiego jakie

dziś znamy.